“Oğul! Biricik vasıyetim şudur ki, Allâh buyruğundan başka bir iş işleme! Bilmediğini ehlinden sorup öğren! İyice öğrenmediğin bir şeyi yapmaya kalkışma! Askerlerine in’âm ve ihsânını eksik eyleme! Bil ki insan, ihsânın kuludur. Oğul! Dîn işlerini her şeyden öne al! Çünkü bir farzın yerine getirilmesini sağlamak, dîn ve devletin güçlenmesine sebep olur! Bunun için ulemâya hürmette ve onların hakkına riâyette kusûr etme ki, şerîat işleri düzgün yürüsün! Nerede bir ilim ehli duyarsan, ona rağbet et; ikbâl ve yumuşaklık göster!
Ancak dînî gayreti olmayanları, sefih hayat yaşayanları ve tecrübe edilmeyen kimseleri, sakın devlet işine yaklaştırma! Zîrâ yaradanından korkmayan, yaradılanlara merhamet etmez! Zulüm ve bid’atlerden son derece uzak dur ki, seni yıkılışa sürüklemesin!.. Bil ki bizim mesleğimiz, Allâh yoludur ve maksadımız da O’nun dînini yaymaktır. Bizim dâvâmız, kuru bir kavga ve cihangirlik dâvâsı değil, “i’lâ-yı kelimetullâh”dır, yâni Allâh’ın dînini yüceltmekdir!. Cihâdı terketmeyerek rûhumu şâd et!..
Oğul! Benim hânedânımdan her kim doğru yoldan ve adâletten ayrılırsa, mahşer günü Peygamberimiz’in (s.a.v.) şefâatinden mahrûm kalsın!.. Oğul! Allâh -celle celâlühû- rızâsı için devlet hizmetlerinde ömrünü tüketen sâdık adamlarına dâimâ vefâkâr ol! Onları gözet! Vefatlarından sonra da onların âilelerini koru! Devlete mânen güç veren fazîlet sahibi sâlih âlimlere hürmet, ikrâm ve ihsânda bulun.
Diğer bir ülkede olgun bir âlimin, bir ârifin, bir velînin bulunduğunu duyarsan, onu nezâket ve tâzimle memleketine dâvet et! Dîn ve devlet işleri, onların bereket ve himmetleri ile istikâmetlensin! Sakın orduna ve zenginliğine mağrûr olma! Benim şu hâlimden ibret al ki, şu anda güçsüz bir karınca gibiyim. Hiç lâyık olmadan, Allâh -celle celâlühû-’nun birçok lutuflarına mazhar oldum!.. Sen de benim yolumdan yürü!. Allâh’ın ve kullarının hakkını gözet! Beytülmaldeki gelirin ile kanâat et! Devletin zarûrî ihtiyaçlarının dışında sarfiyatta bulunma! Senden sonra gelecek nesil, seni kendilerine örnek alsın! Zulme meydan verme! Dâimâ adâlet ve insaf üzere ol! Her türlü işinde Allâh’a sığın, O’ndan yardım iste ve O’na ilticâ et!.”
Türkiye gündeminin ilk sırasında yer alan Başkanlık tartışmalarına Saadet Partisi tavrını açık bir şekilde ortaya koydu.
Saadet Partisi Genel Başkanı Temel Karamollaoğlu referanduma gidecek başkanlık oylamasına mevcut haliyle evet oyu vermeyeceklerini açıkladı. Milli Gazete yazarı Mustafa Kaya da “Saadet’in Hayır”ı başlıklı yazısında "Hayır’ın ayrıntılarını okurlarıyla paylaştı:
Kaya’nın yazısı şu şekilde:
“Saadet’in Hayır”ı
“Anayasa değişikliği ile ilgili Meclis’teki süreç tamamlandı. Koşar adım referanduma doğru gidiyoruz. Türkiye’nin geleceğini derinden etkileyecek bu teklif, içeriği tam olarak anlaşılamadan halkın önüne getirilecek gibi görünüyor. Geçtiğimiz günlerde yapılan bir ankette teklifin detayları ile ilgili halkımızın ancak yüzde 39’unun kanaat sahibi olduğu açıklandı. Eğer öyleyse bu gerçekten çok endişe verici bir durum. Yaklaşık yüzde 60 gibi bir kesimin olumlu veya olumsuz bir fikre sahip olmaması hayra alamet bir şey değil. Böyle giderse demek ki bir taraf ne olduğunu bilmeden evet, diğer taraf ise içeriğine vakıf olmadan hayır diyecek. Tam da tartışmaların ayyuka çıktığı böyle bir dönemde Saadet Partisi teklifin mevcut şekliyle referanduma sunulması durumunda Hayır oyu vereceğini açıkladı. Bu açıklama toplumda büyük yankı uyandırdı. Hayır deniliyordu ama sanki bu diğer hayır diyenlerinkine benzemiyordu. Meclis’te Hayır kanadının başını çeken CHP’nin her şeyi siyah veya beyaz gibi görmesi, gri tonları en başından itibaren yok sayması zaten öteden beri CHP’nin temel sorunu olarak milletin hafızasına kazınmış durumda. Tartışmayı rejim değişikliğine indirgedikleri için kendileriyle olan bütün iletişim kanallarını kapatıyorlar. Arada bir söyledikleri doğrular da, Meclis’te slogan üzerine kurdukları muhalefet dili yüzünden duyulmuyor bile. Sadece Deniz Baykal’ı konuştursalar belki daha anlaşılabilir olacaklar. Yani CHP dün düştüğü yanlışa bugün de düşmeye devam ediyor. En temel insan hakları meselelerinde dahi laiklik elden gidiyor, rejim tehdit altında gibi gösterdikleri tepkilerle bugünkü tavırları arasında pek bir fark yok. HDP için ise aslında söylenecek çok şey var ama sadece şu ifadeler bile onları tarif etmeye yeter. 7 Haziran’da aldıkları başarılı sonucu doğru düzgün yönetemeyip, terör örgütü ile aralarına herkesçe anlaşılabilir bir mesafe koyamadıkları ve Türkiye partisi olmak gibi bir şansı kaçırdıkları için söylediklerinin toplumda şu an için bir karşılığı yok. Aslında ne dedikleri de çok belli değil. Dolayısıyla buradan da görülebileceği şekliyle Saadet Partisi’nin Hayır’ı diğer hayırcıların gerekçeleriyle örtüşmüyor.
Peki, Saadet Partisi mevcut teklife evet de demediğine göre tam olarak ne demek istiyor olabilir? Milli Görüş partilerinin, özellikle de 1973’te MSP’nin Seçim Beyannamesinde başkanlık sisteminin desteklenmiş olmasına rağmen bugün Saadet Partisi mevcut teklif ile ilgili neden çekinceler ileri sürüyor? Ortaya konulan gerekçelerden anlaşıldığı kadarıyla sistem değişikliği teklifi üzerine bayağı kafa yorulmuş. Kuvvetler ayrılığı prensibi, güçlü bir Meclis, seçim barajının kaldırılması, gensoru müessesesinin muhafazası, yargı bağımsızlığının sağlanması, partili cumhurbaşkanlığının getireceği riskler ve meclisin feshedilmesi gibi temel konularla ilgili tekliflerini ve endişelerini içeren detayları kamuoyuyla paylaştılar. Yani getirmek istediğiniz sisteme evet diyebiliriz ama uyarılarımızı dikkate alın mesajı veriyorlar. Bu açıklama ile görülen başka bir şey de, Saadet Partisi’nin bu tavrına toplumun bütün kesimlerinin kayıtsız kalamaması oldu. Farklı kesimlerden destek ve karşı fikir içeren tepkiler geldi. Bu durum galiba iki sebeple açıklanabilir. Birincisi anketlerde bıçak sırtı gibi görünen durumun bu açıklamayla doğrudan değişme ihtimali, diğeri ise Saadet Partisi’nin toplumdaki karşılığının aldığı oyun çok ötesinde olduğu gerçeği.
